Gülsüm Koç’tan Mektup: “Adalet Tohumunun Genleriyle Oynanmış”

“‘Her insan bir umuttur; ama her umut bir olasılıktır’ demiş usta şair. Ve benim için zaman böyle işliyor.” Gülsüm Koç’un Siirt E Tipi Hapishane’den bianet’e gönderdiği mektup bu cümleyle başlıyor. Mektubun yanındaki kırmızı çiçeklerle bezenmiş kartta da “tüm olumsuzluklara rağmen iyi olmaya çalışıyoruz” diyor.

Koç, henüz lise öğrencisiyken Bingöl’de 2011 yılında polis aracına düzenlenen saldırı nedeniyle tutuklandı. Olay günü bir akrabasının evindeydi, tanıklar ve telefon kayıtları bunu kanıtlıyordu. Olayda silah kullanıldığına dair hiçbir kanıt bulunmaması nedeniyle silahlı saldırı yapmak suçlamasından beraat etmişti.

Hakkındaki tek “delil” “Avcı” kod adlı gizli tanığın olay yerinde olduğunu ileri sürdüğü ifadesiydi. Diyarbakır 4. Ağır Ceza Mahkemesi sadece bu ifadeye dayanarak Koç’u iki polisi öldürmeye teşebbüsten iki kere 13 yıl dört ay hapis cezasına, “Devletin birliği ve ülkenin bütünlüğünü bozmak” suçundan ise müebbet hapse çarptırdı.

bianet’e konuşan Koç’un avukatı Rehşan Bataray, lehte olan hiçbir delilin mahkeme heyetince dikkate alınmadığını, dosyanın hukuki açıdan ciddi şekilde sorunlu olduğunu söylemişti.

Bu cezanın ardından başlatılan “Gülsüm Koç’a Özgürlük” kampanyasına şimdiye dek yaklaşık 17 bin kişi destek verdi.

“Adaleti duruşmalarda göreceğime inanmıştım”

Koç 24 Şubat tarihli mektubunda tutukluğunun adaletsizliğini belirtirken “Sadece ben değilim böylesi bir adaletsizliğe maruz kalan” diyerek kendisi için başlatılan imza kampanyasının “bu ülkede yaşayanların, tüm haksızlıkları, adaletsizlikleri kabul etmeyip dur diyenlerin sesi” olduğunu söylüyor. Medyanın duyarlılığına ve destek sunan herkese teşekkürlerini iletiyor:

“…Alındığım ilk an itibariyle bir adaletsizlik kendini göstermeye başlamıştı ve nitekim tutuklanmamla, hapishaneye konulmam ile devam etti… Bundan sonrasında ülkemizin adaletini duruşmalar sürecinde göreceğim inancıyla mahkemeye gidip gelmeye başladım… Her geçen gün ülkemizin adalet(sizliği)ni biraz da gerçekliğiyle görmeye başlamıştım. Tıpkı toprağa ekilen tohum gibi filizlenip boy vermişti. Her duruşmada biraz daha sulandırılıyordu emniyetin gönderdiği yazılar ve deliler tarafından.

“Bir fidanla nasıl sohbet edersen öyle gelişip serpilirmiş. Avukatım her yazı, delil üzerine konuşuyor, çürütüyor aksine delil diye gönderilenlerin lehime olduğunu ifade ediyordu… Bir şeyler olmalıydı, değişmeliydi. Ama beklenen olmadı çünkü … Adalet tohumumuzun genleriyle oynanmıştı.

“Suçsuz olduğumu söylediğim zaman bırakılacağıma inanıyorlardı”

“19 Şubat’taki son duruşmamı gerçekleştirilirken ana dilimde savunma hakkı verildi. Hakkım olan benden çalınmış sonra bir lütuf gibi sunulmuştu… Duruşmaya katılan aileme dönüp baktığımda her duruşmada dudaklarına ilişen hüzünlü tebessümleri geride bırakılmış yerini umutlu bir gülümseyiş almıştı. Çünkü savunmamı yapmış ve suçsuz olduğumu söylediğim zaman bırakılacağıma inanıyorlardı. Ya da inanmak istiyorlardı. Çünkü hiçbir zihniyetin ellerinde delil bulunmadan ve düşüncede kendine yakın bulunan bir siyasi parti içerisinde yer edinmeye çalışan bir lise öğrencisine bu kadar ceza vereceğini düşünmüyorlardı. Ama gelin görün ki adalet sistemi zihniyetini çoktan belli etmişti.

“Eğitim hakkımın nefesi çok uzaklarda”